"Miłość namiętna, zaborcza, obsesyjna dominuje, ale pośród niej tli się też zemsta porzuconego mężczyzny w średnim wieku, którego intryga, intelektualne uwiedzenie rywala - młodego wrażliwego artysty, nieudana próba „odbicia” Kobiety doprowadzają do tragedii, do śmierci. W tej grze, której nieobcy jest podstęp i manipulacja, miłość przegrywa z zazdrością, zawiścią, zemstą. Przegrywa też artysta, chociaż pozostaje jego sztuka....
Kameralna „TRANS(FUZJA)” to reżyserski majstersztyk Andrzeja Dziuka, także autora scenografii i oprawy muzycznej. W realnym wnętrzu, paroma rekwizytami zaznaczony pokój artysty. Rzucone na podłogę posłanie, sztalugi, oparte o ścianę obrazy, postument na rzeźbę. Do tego duża stojąca lampa z olbrzymim abażurem, klubowy fotel. W tle okazałe tarasowe drzwi i okna. Jest jeszcze rzutnik video wplątujący ciekawie w rytm sztuki pasję fotograficzną artysty, która podstępnie wykorzystana przez rywala stanie się jednym z motywów tragicznego gestu malarza. W tym lekko scenograficznie muśniętym wnętrzu gorące wyznania, gorzkie słowa, wzniosłe teksty o sztuce, „czystej formie” pachnącej Witkacym i cyniczne gesty. [...] Dialogi stają się co raz bardziej emocjonalne, interakcje między postaciami gwałtowniejsze szczególnie, gdy wreszcie wejdzie i ona – Kobieta, obiekt obsesji obu mężczyzn."
Jolanta Drużyńska
